Een tafel vol vlinders

Eenzaam reizen tot het einde

Het boek Een tafel vol vlinders is een boek met veel karakteristieke personages. Er is een link hieronder toegevoegd naar een goede samenvatting http://www.scholieren.com/boekverslag/67677. Om nog beter geïnformeerd te worden, zijn hieronder nog twee links te vinden van goede recensies.

https://www.vn.nl/een-tafel-vol-vlinders-tim-krabbe/ en http://vorige.nrc.nl//kunst/article2176188.ece/Boekenweekgeschenk_Krabbe_ontbeert_gouden_eind . Is er daarna nog interesse in de schrijver Tim Krabbé dan kan de volgende link nog gebruikt worden. http://www.timkrabbe.minkman.org/biografie.htm.

Er worden twee personages uitgebreid besproken. Er zijn nog wel andere personages redelijk belangrijk. Maar ik ga het alleen hebben over de twee hoofdpersonages.

De personages zijn Bram  en Fred. Bram is een zoon van Fred maar niet zijn echte zoon. De vader van Bram heeft zelfmoord gepleegd. Fred was de voormalige vriend van Brams moeder. Toen ze uit elkaar gingen, is Fred nog steeds voor Bram blijven zorgen. Maar Bram is niet de echte zoon van Fred, ook al voelt dat wel zo.

Er wordt geen uiterlijk beschreven in het boek. Wel wordt duidelijk gemaakt dat het allebei mannen zijn. Nou Bram is in het begin van het verhaal wel echt nog een jongetje. De burgerlijke staat is ongehuwd. Het lijkt wel of Fred en Bram beiden een beetje surrealistisch door de maatschappij heen leefden. Niet betrokken met wat de werkelijkheid is en wat ander van je daarbij verwacht.

Fred was nog een student, toen hij de ‘vader’ werd van Bram. Hij was toen dus economisch en sociaal in een lage groep. Door het geluk dat Bram aan Fred gaf ging hij dingen doen die hij leuk vond. Uiteindelijk zorgde dit ook voor een groei op economisch en sociaal gebied.

Bram is een ingetogen, zelfbewuste, aardige en naïeve jongen. Dit alles is goed te halen uit het verhaal. Dat hij ingetogen is, wordt het best duidelijk op het moment dat de basisschooljuf tegen Fred zegt dat hij eenzaam is en daarmee ingetogen. Ook zit hij altijd alleen maar in het leeshoekje. Aardig is hij, omdat hij nooit ruzie met mensen wilt maken. Naïef is hij, omdat hij niet wil inzien dat hij een eenzaam leven leidt.

Fred is een jaloerse, zorgzame, liefdevol en eenzame man. Hij is jaloers ,omdat hij continu verkeerde gedachte creëert over hoe het is bij Bram die bij zijn moeder is. Zorgzaam, omdat hij voor Bram wilt blijven zorgen, terwijl de relatie met zijn moeder uit ging en het niet eens zijn eigen zoon is. Daarmee is hij ook liefdevol. Hij is eenzaam, omdat hij naast Bram eigenlijk lange tijd niks had. Pas na heel veel jaren ontmoet hij een nieuw iemand.

De mannen zijn aan elkaar verbonden door een relatie van lang geleden. De moeder van Bram had een relatie met de toen veel jongere Fred. Fred is gaan houden van Bram en heeft er zijn hele leven voor willen zorgen. Samen reisde ze veel niet alleen voor de krant waarvoor hij de reisjes maakte, maar ook omdat het leuk is. Het is een rare verbintenis die standvastig vol wordt gehouden. Blijkbaar werkt de relatie dus erg goed.

Het lijkt in het begin niet duidelijk maar Bram heeft een innerlijk conflict die pas later in het verhaal duidelijk wordt. Hij heeft ooit een boek gekregen van Fred waarin werd vertelt over een steen in Nieuw-Zeeland. Sinds Bram dat verhaal heeft gelezen, is hij er van overtuigd dat al zijn eenzaamheid opgelost zal worden door het aanraken van die steen. Na zijn eindexamen reist Bram hiervoor de halve wereld over. Na grote teleurstelling keert Bram uiteindelijk terug, eerst voor tijdelijk. Hij heeft het niet gevonden wat hij zocht, het einde aan de eenzaamheid. Terug in Amsterdam vindt hij uiteindelijk wel een einde hiervoor. Alleen om achter dit alles te komen, laat hij zichzelf eerst misbruiken.

Maar uiteindelijk vindt Bram wat hij al die tijd gezocht heeft. Fred zal dit helaas nooit te weten komen…..

Heldere hemel

Heldere Hemel

Heldere Hemel is een boek geschreven door Tom Lanoye. Tom Lanoye is een Vlaamse schrijver wat ook duidelijk terug te merken is in het verhaal. Het is uitgegeven in 2012. Het speelt zich af aan het einde van de Sovjet Unie.

Wil je nou voor dat je dit gaat lezen even een uitgebreide samenvatting lezen, dan raad ik je zeker aan om deze samenvatting te gebruiken http://www.scholieren.com/boekverslag/88977. Wil je nog twee andere recensies lezen, dan raad ik je zeker deze aan http://www.nrc.nl/nieuws/2012/03/13/tom-lanoyes-boekenweekgeschenk-lijkt-wel-door-mulisch-ingeblazen en http://www.volkskrant.nl/boeken/eindelijk-weer-een-goed-cadeau-bij-de-boekenweek~a3224934/ .

Het was in het begin een beetje onduidelijk boek maar hoe verder ik las hoe duidelijker ik het vond. De tijd en plaats zijn overduidelijk. Ik vind het een redelijk goed boek. Het is natuurlijk leuk om precies te weten waarom. Daarom zullen hieronder 4 argumenten te zien zijn. Ik geef per onderdeel een +, - of een +-. Hiermee kom ik op de uiteindelijke beoordeling.

Structureel argument

Ik vind de structuur vooral in het begin nog onduidelijk. Er vindt zich een verhaal tussen twee nog beetje onduidelijke plaatsen.  Hoe verder het verhaal komt hoe duidelijker de structuur. De plaatsen zijn duidelijk, de personen zijn duidelijk. Na dit is het verhaal zeker goed te volgen. Ik vind dan ook dat de structuur redelijk goed is. Ik kom voor dit onderdeel uit op een +-.

Realistisch argument

Het is zeker een realistisch verhaal; het is namelijk gebaseerd op een waar gebeurd verhaal. Natuurlijk is het verhaal wel wat aangepast om het leesbaar te maken. En weet niemand welke gesprekken er vooraf in het getroffen huis hebben plaatsgevonden. Maar wat zeker is, is dat het verhaal zeker realistisch is. Het was daardoor ook extreem goed te volgen. Ik kom voor dit onderdeel op een + uit.

Emotioneel argument

Ik vind dit boek emotioneel in het begin zwak geschreven. Er wordt niet veel bekend over de personages en de daar bijhorende gevoelens. Als er al iets aan gevoel wordt besteed is slecht één onuitgewerkt gevoel. Dit kan te maken hebben dat vooral in het begin het overgrote deel in Sovjet Unie gebied plaatsvindt, maar ook de delen die in België plaats , kennen in begin weinig emotie. Hierdoor is vooral in het begin lastig om een duidelijk gevoel te kunnen vormen.

Later in het boek worden de emoties sterker en krijgen ze meer betekenis voor de personages. Er wordt juist heel uitgebreid overgeschreven. Daarom is dan ook dit deel stukken beter te volgen. Je voelt je veel meer betrokken bij de personages. Je kunt bijna raden wat de personages gaan denken. Het meer betrokken zijn met de personages maakt het verhaal goed te volgen. Ik kom voor dit onderdeel op een +- uit.

Stilistisch argument

De formulering van het verhaal is goed, er zitten geen tot weinig moeilijke woorden in. Geen onduidelijke constructies. Dit maakt het verhaal goed te volgen. Er kom dan ook voor dit onderdeel op een + uit.

 Uitslag:

Na het uitleggen van de 4 verschillende argumenten zouden we op een algemeen cijfer uit moeten komen. Met een algemeen gevoel toelichting.

Het boek is goedgeschreven en zit duidelijk in elkaar. Het begin is wat lastig, daar moet even door heen gelezen worden. Daarna zal het verhaal snel duidelijk en beter te lezen worden.

De punten beoordeling zal als volgt zijn.

+             2,5 punten                         -              1 punt

+-           1,5 punten

Door dit op te tellen komen we uit op de beoordeling:

+-

+

+-

+

8

De lege stad

De Lege Stad

De lege stad is een boek van Simone van der Vlugt. Het boek is uitgebracht in 2015. Het boek gaat over Rotterdam in oorlogstijd. Het boek is opgedeeld in delen wat het makkelijk te lezen maakt.

Rotterdam heeft een zwaar bombardement mee gemaakt wat veel families vernietigd heeft, dat is duidelijk in dit verhaal. Katja en haar man Daniel wonen een beetje aan de buitenkant van Rotterdam. Maar de familie van Katja runt een kruidenierswinkel midden in het centrum. Op de dag van het bombardement is het jongste zusje van Katja ziek, ze neemt haar mee naar haar eigen huis. Terwijl ze op weg naar huis is, vindt er een vreselijk bombardement plaats. Gelukkig is er een broer van Katja bij haar. Die zorgt dat Katja en Lieke veilig bij het huis van Katja en Daniel aankomen. Gelukkig komt de brand als gevolgen van na het bombardement niet zo ver. Katja, Lieke, Rien, Thijs en Daniel hebben het bombardement overleefd. De rest van Katja’s familie is overleden.

Daarna breekt de oorlog uit. Op het eerste gezicht lijkt alles redelijk mee te vallen. Maar toch sluiten Rien en Thijs zich aan bij het verzet. Al  gauw blijken de Duitsers niet zo aardig te zijn als gedacht. Alles wordt voor Joden verboden. En Katja probeert haar Joodse vrienden duidelijk te moeten maken om te vluchten. Dit lukt haar echter niet. Samen met haar man lukt het wel om duidelijk te maken dat ze moeten onderduiken. Dit doen ze uiteindelijk in eigen huis. Ze zetten hun vertrek het in scène, alles gaat precies volgens plan. De joodse vriendin was zwanger en bevalt van een jongetje Samuel. Esther besluit de jongen bij zich te houden en borstvoeding te geven. Uiteindelijk lukt dit alles niet en is ze zwaar verzwakt. Esther en haar man worden verraden en worden opgepakt om uiteindelijk in een vernietigingskamp om te komen. Ze heeft haar zoontje Samuel verstopt in wat rotzooi. Als Katja er achter komt dat Esther en haar man niet meer terug zullen komen, neemt ze Samuel mee. Ze voedt hem op als haar eigen kind. Echter wilt ze niet dat Samuel haar mama noemt. Na de oorlog heeft alleen de moeder van Esther alles Jodenvervolging overleeft. Ze komt regelmatig op visite om Samuel te zien. Katja vertelt later pas dat Samuel het kind van Esther is. De moeder van Esther wist dit zo al zegt ze.

Katja heeft gedurende de oorlog een relatie met een Duitse officier Max Rössener. In eerste instantie wilt ze deze relatie helemaal niet. Ze wilt niks met de moffen te maken hebben. Later blijkt deze relatie zeker van pas te komen. Zo weet ze door deze relatie haar broes die in het verzet zitten meerdere malen in veiligheid te stellen. Ook Daniël heeft ze zo proberen te beschermen, nadat hij met artsen door heel Rotterdam een oproep had gedaan waar de Duitsers niet van gediend waren. Later blijkt at Daniël is overleden tijdens zijn tewerkstelling in Duitsland. Wel weet ze door deze relatie Samuel in veiligheid te brengen. Het jongetje is zo overduidelijk Joods maar de officier gelooft haar dus de Duitsers kunnen haar niks maken. Hoe verder het verhaal treedt hoe serieuzer de relatie wordt.

Dit was een kleine samenvatting van het verhaal. Het is natuurlijk erg begrijpelijk dat je na het lezen van deze samenvatting wat meer geïnteresseerd bent geworden en dat je meer wilt weten, dan heb ik hier voor nog een link naar een samenvatting http://www.scholieren.com/boek/13018/de-lege-stad/zekerwetengoed.

Ik heb ook nog wat links naar recensies hier onder staan. Het is namelijk altijd leuk om iets meer achtergrondinformatie te hebben. Echter er waren nog geen goede recensies te vinden, omdat het boek zo nieuw is. Er heeft nog geen één krant over geschreven.

-          http://tboekenblog.blogspot.nl/2015/04/recensie-de-lege-stad-simone-van-der.html

-          http://thrillerlezers.blogspot.nl/2015/04/de-lege-stad-simone-van-der-vlugt_17.html

Nu het verhaal redelijk ter sprake is gekomen, ga ik vertellen wat ik van het boek vind. Vanaf hier begint dan ook de recensie.

Ik heb vier argumenten bedacht waarom ik dit boek vind zoals ik het vind. Ik gebruik hier een systeem waarmee ik tot een uiteindelijk cijfer kom.

Ik vind het boek op een mooie manier geschreven. Het kwam zeker ook af en toe verrassend over. Zoals dat de politie ineens binnen viel om Samuel op te halen. En dan later dat Max zorgde dat Katja Samuel mocht houden. Ik had tijdens het lezen niet echt verwacht dat de politie zou komen. Al helemaal niet, omdat Katja onder tussen zo’n goede band had opgebouwd met Max. Maar al helemaal dat Max Katja geloofde dat het kind van haar was. Terwijl in het hele boek gesproken wordt over hoe duidelijk Samuel joods was. Dit was zeker verrassend en mooi. Daarom ook voor dit onderdeel een +.

Het structuur in het boek is goed, echter waren sommige verhaallijnen naar mijn mening net iets te kort uitgewerkt. Ik vond het daarentegen dan wel weer prettig dat iedere verhaallijn zeker voldoende ter sprake kwam en de personages goed uitgewerkt waren. Het zou alleen prettiger zijn geweest als sommige lijnen net wat groter waren gemaakt. Ik geef voor dit onderdeel dan ook een +-.

Het boek heeft mij op zekere zin weten te raken. Het meeleven met de personages werd absoluut niet moeilijk gemaakt. Het was bijna dat je mee wilde denken, of dat je wilde zeggen nee niet doen. Vaak tijdens het lezen moest ik denken aan hoe ik me zou voelen wanneer ik ineens mijn halve familie kwijt was en dan alsnog moest doorleven en voor kinderen zorgen, daarnaast ook nog een kind opnemen. Het boek heeft mij zeker emotioneel geraakt. Zoals bij de beschrijving van het bombardement en het achter komen van het verliezen van Katja’s familie. Ik moest bijna huilen. Ik geef dit onderdeel dan ook een +.

Het boek is zeker realistisch. Er staan veel feiten in. Ook staan er veel verhalen in die mij bekend voorkomen die ook over de oorlog gingen. Het verhaal is zo opgebouwd en zo realistisch dat het net echt had kunnen gebeuren. Ik geef dan ook voor dit onderdeel een +.

De punten beoordeling zal als volgt zijn.

+             2,5 punten                         -              1 punt

+-           1,5 punten

+

+-

+

+

9

Lijmen/ het been

 Lijmen/ het been

Ik heb weer een boek gelezen. Dit boek heet lijmen/ het been en is van Willem Elsschot. Elsschot kwam uit België en dat is duidelijk terug te vinden in het taalgebruik. Er staan ook veel Franse zinnen. Het boek gaat over een oplichtingbedrijfje. En in het verhaal lees je hoe iemand dat wordt aangeleerd.

Ik heb vier argumenten bedacht om uit te leggen wat ik van het boek vind. Ik zal beginnen met een structureel argument, vervolgd door een esthetisch argument, moreel argument en als laatst een realistisch argument.

Structureel argument:

Ik vond het een boek dat moeilijk te lezen was. Dit kwam onder andere, omdat er ook hele Franse teksten instonden. Ik spreek zelf geen Frans dus die lappen teksten sloeg ik dan over waardoor ik sommige dingen niet kon volgen. Ook worden er Vlaamse uitdrukkingen gebruikt die ik niet kende. Het is in redelijk oude taal geschreven dat is moeilijk te volgen.

Er zat niet echt vaart in het verhaal. Er word heel diep op dingen ingegaan, terwijl alles alleen beschrijvend wordt beschreven dus je begrijpt niet wat er in een hoofd van het karakter omgaat. En als er dan hele verhalen worden beschreven in een beschrijvende situatie denk je niet snel van wat leest dit prettig. Dan zit je meer tot het eind van het hoofdstuk te wachten, zodat je het boek even weg kan leggen voor een pauze.

Esthetisch argument:

Het boek is wel verrassend geschreven voor een deel, toch zitten er erg veel clichés in verwerkt. Na een tijdje heb je wel door wat het patroon is, dan wordt er te veel doorgegaan op dat patroon. Dat maakt dat je denkt, ja nu weet ik het wel.  Bijvoorbeeld de manier waarop iemand opgelicht wordt dat heb je redelijk snel door maar er wordt dan zoveel over doorgegaan.

Moreel argument:

Het boek gaat gewoon over een oplichtingbedrijfje dus de hoofdpersonen zijn niet echt heel goed. Ze zijn eigenlijk duidelijk slecht. Je hebt dan nog wel een beetje de sul en de slimmere. Maar het is saai om een verhaal te lezen dat zo duidelijk is uitgestippeld. Waar zo duidelijk wie slecht is.

Realistisch argument:

Er zijn ook wel goede dingen aan dit boek. Ik vind bijvoorbeeld wel dat er een verhaal is geschreven die ook echt gebeurd zou kunnen zijn. Misschien niet precies zo als het er staat maar een vergelijkbare situatie zal best wel kunnen. Dat zou vroeger gekund hebben maar nu ook. Dat maakt dat er toch iets van belevingswereld is.

Al met al geef ik het boek een 4!

Dit heeft vooral te maken met taalgebruik en de voorspelbaarheid. Dit zijn dingen die negatief werken tijdens het lezen. Het is niet lager omdat de belevingswereld nog redelijk te doen was door dat het redelijk realistisch was.

Als je dan toch nog enthousiast bent geworden om dit boek te lezen heb ik nog een samenvatting voor je. De link vind je hieronder.

http://www.scholieren.com/boekverslag/70328

Daarnaast heb ik ook nog wat andere recensies voor je. Die staan hieronder. Ik kon er niet zo heel veel vinden dus er staat ook iemand anders zijn weblog op.

http://dizzie.nl/boek/lijmen-het-been-9789078432326

http://imegeuzendam.blogspot.nl/2014/03/lijmenhet-been-willem-elsschot.html

OEROEG

Hollands kan geen inlands zijn!

Het is weer tijd voor een nieuw boek. Dit keer ga ik vertellen over het boek Oeroeg. Ik heb natuurlijk zoals gewoonlijk er wel weer een link naar een samenvatting bij gedaan. http://www.scholieren.com/boekverslag/57513 . Het boek is geschreven door Hella S. Haasse. Ben je geïnteresseerd in haar. Hier is een link http://www.hellahaasse.nl/web/Biografie.htm .

Nu je vrij gedetailleerd weet waar het verhaal over gaat, is het leuk om na mijn eigen verhaal ook het verhaal van andere mensen over dit boek te lezen. Daarom zijn er ook 2 links te vinden naar 2 verschillende recensies.

http://www.trouw.nl/tr/nl/4324/Nieuws/article/detail/1614722/2009/10/24/Oeroeg-toont-Indonesiers-hun-ware-ziel.dhtml     

http://recensies.infonu.nl/kunst-en-cultuur/47271-boekrecensie-oeroeg-hella-s-haasse-nederland-leest.html     

            

Er zijn 2 centrale personages in het boek. De ik-persoon en Oeroeg. Van de ik-persoon wordt de naam niet duidelijk.

Mijn blog zal vooral gaan over deze 2 centrale personages. Er zijn nog vele figuren maar er valt zo veel over deze 2 jongens te vertellen. Ik dacht dat is wel genoeg voor nu. Ik ga eerst wat over de jongens apart vertellen  en dan pas over de relaties and stuff.

IK-PERSOON

De ik-persoon is een blanke Hollandse jongen geboren in Nederlands-Indië.  In het begin van het verhaal is hij 6 op het moment dat hij naar Holland gaat, is hij rond de 18. In mijn hoofd is hij een blanke blonde jongen met blauwe ogen. In het boek komt echter alleen naar voren dat hij blank is voor de rest niet zo heel veel. Op het moment dat hij ouder wordt en op het internaat zit, is het een erg lange slungel. Hij is mager. Het duurt erg lang voor hij klaar is met zijn puberteit als je die vergelijkt met Oeroeg. Het lijkt me logisch aangezien het een Hollandse jongen is en nog niet volwassen. De burgerlijke staat is ongehuwd.  Als blanke Hollandse jongen is de sociaaleconomische positie van die knaap erg hoog. Zijn vader is rijk en bezit een bedrijf. Hij heeft geld zat om hem naar goede scholen te sturen. Omdat hij blank is, heeft hij automatisch -vooral in de tijd van het verhaal- een hoge sociale positie. En is eigenlijk bijna iedereen lager.

De ik-persoon heeft een aparte karakteristieke beschrijving zo is hij erg naïef maar ook heel trouw. Hij is naïef, omdat hij pas na een hele lange tijd wilt inzien dat hij zo’n beetje de enige is die geen verschil in huidskleur ziet en dat hij niet wil inzien dat niet iedereen denkt zo als hem. Er wordt niet heel veel duidelijk over hem maar wel dat hij een vechter is. Want allebei zijn ouders zijn er nog nooit echt voor hem geweest maar hij heeft toch zijn weg weten te vinden. Ook toen zijn ouders gingen scheiden heeft hij zich sterk gehouden.  Hij is erg in zich zelf getrokken. Hij toont niet veel emoties en heeft niet snel nieuwe vrienden.

OEROEG

Oeroeg in een donkere inlandse jongen dus geboren in Nederlands-Indië. Het is niet helemaal duidelijk hoe oud hij is. Wel wordt gezegd dat de moeders tegelijk zwanger waren dus veel tijd samen doorbrachten. Ik verwacht daarom dat Oeroeg ongeveer even oud is als de ik-persoon dus een periode van z’n 6^e levensjaar tot ongeveer zijn 18^e. In mijn hoofd is hij een donkere jongeren met zwart haar en donkere ogen. In het boek komt alleen naar voren dat hij donker is. Is in het begin niet extreem veel kleiner dan de ik-persoon. Maar uiteindelijk wordt hij toch een stuk kleiner, want hij is rond zijn 12^e jaar wel zo’n beetje uitgegroeid en vormt zijn lichaam naar een volwassen  man met rondingen en kracht. Het is een inlander die duidelijk een bepaalde periode wel een oogje op iemand heeft gehad. Op het  moment dat hij verhuist, is die liefde dan ook over en kom ik niet meer te weten dan dat hij ongehuwd is.

Het leven van Oeroeg was vooral niet rustig ook in sociaaleconomische positie is er veel verandering voor hem geweest. Eerst had hij het als inlander best goed. Toen heel slecht en uiteindelijk heeft hij zichzelf best wel opweten te werken. Als inlander heeft hij een best hoge sociale positie. Maar als inwoner van Nederlands-Indië niet. Hij is niet blank en wordt daarom zwaar onderdrukt en moet continu genoegen nemen met buiten gesloten worden en alle nare gevolgen van racisme. Ook economisch gezien gaat het niet al te best. Hij had een redelijk leven totdat zijn vader doodging, toen werd hij echt arm. Hij heeft altijd van iemands anders geld moeten leven, want zijn familie had absoluut het geld niet voor scholing en groei.

Oeroeg heeft aparte psychologische kenmerken. Dat komt waarschijnlijk door zijn continue besef van minder zijn in de maatschappij. Hij is bijvoorbeeld erg stil vooral als hij jong is, durft hij niet echt te praten. Zo is er bijvoorbeeld een moment dat de vader van de ik-persoon wat tegen hem zegt maar hij durft niks terug te zeggen. Ook is hij goed met geheimen hij hoort en ziet een heleboel maar zegt niks. Dit word vooral pijnlijk duidelijk op het moment dat de ouders van de ik-persoon scheiden en het in het boek duidelijk wordt dat Oeroeg al lang wist dat dit zou gebeuren. Oeroeg is ook erg verlegen als hij jong is. Hij durft niet snel wat te zeggen en stapt niet zomaar op iemand af. Ook is hij goed in dingen aanvoelen. Heel veel dingen worden niet uitgesproken maar hij voelt ze aan.

RELATIE

De ik-persoon heeft het moeilijk met volwassen worden. Zijn vriend Oeroeg wordt dat veel sneller. Ze groeien langzaam uit elkaar. De ik-persoon gaat naar de beste scholen. Oeroeg gaat naar een school voor inlanders. Oeroeg weet zijn kansen goed te benutten. De ik-persoon wordt steeds meer van zijn vriend verwijderd en verliest de grip op het leven van zijn vriend. Oeroeg creëert een enorme afzet tegen de maatschappij. Dit kan gezien worden als het begin van de weerstand tegen het Nederlandse  kolonialisme in Nederlands-Indie.

De jongens zijn vrienden aan het eind waren ze vrienden.

De vliegeraar

De vliegeraar

Khaled Hosseini

Ik heb het boek De vliegeraar gelezen. Dit vond ik een erg leuk boek. Ik kan wel heel leuk gaan vertellen wat ik van het boek vind, maar het is misschien handiger om eerst een korte samenvatting te geven.

Het gaat over een Hazara jongen Hassan  en een Pashtun jongen Amir. Ze zijn gevoed door dezelfde min. Ze groeien op in Afghanistan. Een land waar de Hazara’s zwaar onderdrukt worden.  De vader van Amir is een belangrijk persoon in Kabul. De moeder van Amir is overleden.

De vader van Amir is opgegroeid met de vader van Hassan. Hij heeft daarom Hassan en zijn vader opgenomen. Hassans moeder is verdwenen. De jongens zijn dol op elkaar. Alleen kan Amir erg gemeen zijn naar Hassan. Hassan heeft namelijk geen school en begrijpt daardoor niet alles wat Amir zegt.

Elke winter wordt er in Kabul vliegerwedstrijden gehouden. Hier wordt dan een vlieger gemaakt. En de draad van de vlieger zit vol met stukjes glas. De kunst is om de andere vliegers door te snijden. Amir en Hassan vormen altijd een team. De winter waar het overgrote deel van het verhaal zich afspeelt,  is de winter waarin de jongens winnen. Ze zijn de vliegeraars van Kabul.

Op weg naar huis nadat ze net hebben gewonnen, overkomt Hassan iets vreselijks. Als je dit wilt weten. moet je echt het boek lezen. Amir ziet dit, hij doet alleen niks.

Als er oorlog uitbreekt in Afghanistan dan vluchtten Amir en zijn vader naar Amerika. Hassan en zijn vader woonde op dat moment al niet meer bij Amir. De reis naar Amerika is gevaarlijk en er gebeurt onderweg veel. Hoe Amir over zijn vader denkt in de tijd van Afghanistan wordt extreem duidelijk. Dit beeld van zijn vader verandert wel als ze in Amerika zijn.

In Amerika leidde ze een armoedig bestaan. En dat terwijl ze tot de rijkste en machtigste families van Kabul hoorde. Amir slaagt erin om Engels te gaan studeren op de universiteit. Hij wordt schrijver.

Als zijn vader is overleden, vindt er contact plaats met een oude bekende van Amirs vader uit Kabul. Door dit alles overhoop gooiende telefoontje besluit Amir een reis te maken naar zijn geboorteland Afghanistan. Daar komt hij achter een heftig familieprobleem. Zijn hele leven is plotseling overhoop. Zijn jeugd kapot, alles weg.

Dit is in het kort dus waar het boek over gaat. Als je wilt weten hoe de dingen aflopen, moet je het boek zeker lezen. Het is een echte aanrader.

Maar nu eigenlijk de reden waarom ik dit allemaal schrijf is, omdat ik wil vertellen wat ik van het boek vind. Ik vond het gewoon een echt goed boek. Hiervoor heb verschillende argumenten.  Ik zal beginnen met het verhaal argument, daarna zal een kan het eigenlijk wel argument komen, vervolgens het anders dan anders argument, en tot slot het is gewoon goed argument.

Het verhaal argument (structurele argument)

Het verhaal is erg goed geschreven. Er zit een duidelijke lijn in. Er is geen een moment dat je even verslapt en je aandacht verliest. Je wordt continu van alles verteld. Je leert de mensen op een heel stapsgewijze manier kennen. Je begint duidelijk bij de jeugd. Je maakt de hele ontwikkeling van Amir mee. Het is leuk om te lezen hoe hij volwassen wordt. Hoe hij anders gaat denken. Het is leuk om langzaam iemand te leren kennen. Na een vrij korte tijd denk je een bepaald persoon te leren kennen. Maar dan kom je in een nieuw tijdperk aan van het leven en blijkt het toch totaal niet het geval te zijn.

Kan het eigenlijk wel argument (realistische argument)

Vaak als je een verhaal leest, heb je toch wel een beetje het idee dat er niet heel veel van klopt. Dat de lijnen niet goed uitgedacht zijn. Dat de personages pas tijdens het schrijven van het boek tot stand zijn gekomen.  In dit geval klopte dit alles totaal niet.

Vanaf het begin af aan werd alles heel duidelijk beschreven. Het was net of ik in het Kabul van Amir liep. En dat hij mijn zijn verhaal vertelde. Het was net of Hassan zelf zijn verhaal vertelde. Dat dit niet gebeurde door de ogen van Amir. Het was allemaal zo logisch geschreven. Dat leest echt prettig.

Je hebt ook wel is dat iets zo logisch is geschreven dat je toch wel kan voorspellen wat er gaat gebeuren. Dat was in dit geval echt niet aan de orde.

Anders dan anders argument (vernieuwingsargument)

Heel vaak als je verplicht moet lezen krijg je van die voorgekauwde boeken dat je dan moet lezen. Het is altijd erg prettig als je zelf mag kiezen. Dan is het tenminste je eigen keus om een stom boek te lezen. Of je kunt zoals in mijn geval een boek nemen dat ook echt goed is.

Er wordt een cultuur in beschreven die ik helemaal niet ken. En dat wat ik er van wist. blijkt niet eens te kloppen. Het ligt allemaal veel ingewikkelder. Het is absoluut geen boek dat een kaaskop een dom iets doet. En hop je hebt een boek. Het is een andere cultuur.

Andere manieren van doen, andere cultuur, andere verhaallijnen dan ik gewend ben. Het was dus wel even wennen toen ik het las. Het is absoluut geen kaaskoppen boek.

Het gewoon goed argument (emotioneel argument)

Het lijkt me onder tussen wel duidelijk wat ik van het boek vind. Maar ik wist nog net mijn hersenen zo ver te krijgen om er nog een laatste argument uit te persen.

Toen ik het boek zat te lezen werd ik geraakt door het lijden van de Hazara’s. Het ingesleten gedrag van de Pashtuns. Het verhaal van de jongens die een verschillend leven hebben met een ander geloof maar toch zo dicht bij elkaar kunnen zijn.

Ik werd meegesleurd in het familiegeheim. Voelde de pijn die Amir had toen hij terug kwam in het Kabul dat hij niet meer herkende als Kabul. Kapotgeschoten door de oorlog.

Ik voelde mee toen Amir trouwde. Ik voelde mee toen er werd beschreven hoe Hassan meerdere malen beroofd werd van zijn lichaam.

Je wordt zo meegetrokken in dit boek. Emoties krijgen bijna de vrije loop.

Het Diner

Het Diner

Het boek ‘Het Diner’ speelt zich af in een restaurant. Op de kaft van het boek wordt dit benadrukt door dominant een kreeft af te beelden die duidelijk bedoeld is om op te eten. Het boek dat ik heb staat ook duidelijk een verwijzing naar de film door de hoofdpersonages uit de film duidelijk zichtbaar te maken. De kaft van het boek zegt al redelijk veel over het verhaal. Een kreeft is een verwijzing naar het eten, het verhaal speelt zich voor de grootste delen af in een restaurant. Ook vertelt het uiterlijk van de acteurs dat op de kaft te vinden is al iets over de personages in het boek.

Het boek gaat over een familie bestaande uit twee gezinnen. Het ene gezin is Serge Lohman, Babette Lohman, de biologische zoon en de zoon uit Bakino Faso die heet Beau maar zijn bijnaam is Faso. Dan heb je het andere gezin dat bestaat uit de heer Lohman, Claire Lohman en Michel.

De ouders gaan uit eten, omdat ze iets moeten bespreken over wat de zoons gedaan hebben. Het volledige diner wordt er eigenlijk vooral omheen gedraaid. Op een bepaald moment heeft de vader van Michel de telefoon van Michel in zijn broekzak zitten en komt daar achter in het restaurant omdat hij gebeld word.

Zijn zoon wil zijn mobiel komen ophalen en de vader zorgt dat hij buiten staat, zodat Michel zijn telefoon kan ophalen. Op het moment dat hij buiten staat besluit hij in de telefoon te kijken van Michel. Daar ziet hij een schokkend filmpje waardoor hij bevestiging kreeg voor iets wat hij eigenlijk al langere tijd wist. Michel komt erachter dat zijn vader van zijn geheim weet. Waar zijn neef ook bij betrokken is.

Op dit moment komen er allemaal heel belangrijke details wat zonde is om te vertellen anders weet je al precies hoe het boek gaat zonder dat je het gelezen hebt. Ik kan ook niet verder op het verhaal ingaan zonder de alles onthullende gegevens te moeten vermelden. Dus wil je weten hoe dit boek verder gaat zou je het toch echt zelf moeten gaan lezen. Je moet wel alleen tegen het gevoel van een gespannen sfeer kunnen, want dat zou je het hele boek door wel voelen.

Als je recensies hebt gelezen van het boek moet je er niet te veel waarde aan hechten. Ik persoonlijk vind het een heel slecht boek en doet dan ook volledig niet aan mijn verwachtingen. Ik vind het een teleurstellend verhaal met te lange lijnen waar geen lekker tempo inzit. Het is of je leest hoe een slak 10 meter voortkruipt in 300 pagina’s. Mijn moeder vertelde mij dat ik dit boek moest lezen, omdat ze het zelf een leuk boek vond maar ze had naar mijn mening geen gelijk.

Herman Koch is de schrijver van het boek tot verbazing van velen kende ik de schrijver niet. Ik herkende de naam maar wist er verder geen associaties mee te leggen. Na het lezen van een boek is het altijd handig om even wat informatie over de schrijver op te zoeken.

Herman Koch is geboren in Arnhem op 5 september 1953. Hij heeft een tijd lang onder een pseudonaam geschreven dat was Menno Voorhof. Hij is een echte alleskunnen het is acteur, schrijver en columnist. Zijn debuut was met het boek ´Het Diner´. Hij schreef nog meer bekende werken zoals geachte heer M.,  Zomerhuis met zwembad, Red ons, Maria Montanelli en nog vele andere bekende werken. In zijn jeugd wist hij duidelijk nog niet wat hij moest doen. Hij is van het Montesorri lyceum, waar hij op zat,  getrapt, heeft een paar maanden Russisch gestudeerd en heeft een jaar op een boerderij in Finland gewerkt. Hij lijkt nog steeds niet helemaal te kunnen kiezen wat hij nu precies wil zijn, omdat hij nog steeds meerdere dingen tegelijkertijd doet. Dus als ik ooit de kans zou krijgen om deze man te ontmoeten en ik mocht hem een vraag stellen nou dan weet ik het wel. Wat zou u later willen worden als u groot bent?

Ik heb dit boek gelezen, omdat je nou eenmaal boeken van de ‘grote mensen’ (ze zeggen dat het goed voor je is, maar ondertussen moet je lezen wat je wordt voorgeschreven) moet lezen. Ik heb dit boek gelezen in de meivakantie en de eerste weken school daarop volgend. Tijdens het boek was ik vooral moe, omdat het tempo waarin verteld wordt me veel te laag lag. Ik had dan ook een vraag continu: ‘Mag het wat sneller?’. Mijn mening over het boek zo ver je die kon hebben was wel goed. Ik had veel goede kritieken gehoord. Maar al snel kwam ik erachter dat het helemaal niet zo’n lekker boek is. Mijn mening is dus veranderd. Het gehele boek wacht je tot de spanning zijn toppunt bereikt en dan eindelijk wat gaat gebeuren. Maar op het moment suprême wordt er nog te veel omheen gedraaid met allemaal afdwaal lijnen waardoor het eind niet de aandacht krijgt die ik vind dat het recht op heeft. Over het algemeen kun je wel zeggen dat het taalgebruik erg omslachtig is. Er worden te veel uitgebreide zijlijnen geschreven, ze leiden te veel af van waar het omgaat.

Het mooiste deel in het boek vond ik het begin waar het gelukkige gezin werd beschreven. Ik vind dit mooi, omdat verder in het boek een duidelijk anti-beeld hiervan wordt gecreëerd.