De vliegeraar

De vliegeraar

Khaled Hosseini

Ik heb het boek De vliegeraar gelezen. Dit vond ik een erg leuk boek. Ik kan wel heel leuk gaan vertellen wat ik van het boek vind, maar het is misschien handiger om eerst een korte samenvatting te geven.

Het gaat over een Hazara jongen Hassan  en een Pashtun jongen Amir. Ze zijn gevoed door dezelfde min. Ze groeien op in Afghanistan. Een land waar de Hazara’s zwaar onderdrukt worden.  De vader van Amir is een belangrijk persoon in Kabul. De moeder van Amir is overleden.

De vader van Amir is opgegroeid met de vader van Hassan. Hij heeft daarom Hassan en zijn vader opgenomen. Hassans moeder is verdwenen. De jongens zijn dol op elkaar. Alleen kan Amir erg gemeen zijn naar Hassan. Hassan heeft namelijk geen school en begrijpt daardoor niet alles wat Amir zegt.

Elke winter wordt er in Kabul vliegerwedstrijden gehouden. Hier wordt dan een vlieger gemaakt. En de draad van de vlieger zit vol met stukjes glas. De kunst is om de andere vliegers door te snijden. Amir en Hassan vormen altijd een team. De winter waar het overgrote deel van het verhaal zich afspeelt,  is de winter waarin de jongens winnen. Ze zijn de vliegeraars van Kabul.

Op weg naar huis nadat ze net hebben gewonnen, overkomt Hassan iets vreselijks. Als je dit wilt weten. moet je echt het boek lezen. Amir ziet dit, hij doet alleen niks.

Als er oorlog uitbreekt in Afghanistan dan vluchtten Amir en zijn vader naar Amerika. Hassan en zijn vader woonde op dat moment al niet meer bij Amir. De reis naar Amerika is gevaarlijk en er gebeurt onderweg veel. Hoe Amir over zijn vader denkt in de tijd van Afghanistan wordt extreem duidelijk. Dit beeld van zijn vader verandert wel als ze in Amerika zijn.

In Amerika leidde ze een armoedig bestaan. En dat terwijl ze tot de rijkste en machtigste families van Kabul hoorde. Amir slaagt erin om Engels te gaan studeren op de universiteit. Hij wordt schrijver.

Als zijn vader is overleden, vindt er contact plaats met een oude bekende van Amirs vader uit Kabul. Door dit alles overhoop gooiende telefoontje besluit Amir een reis te maken naar zijn geboorteland Afghanistan. Daar komt hij achter een heftig familieprobleem. Zijn hele leven is plotseling overhoop. Zijn jeugd kapot, alles weg.

Dit is in het kort dus waar het boek over gaat. Als je wilt weten hoe de dingen aflopen, moet je het boek zeker lezen. Het is een echte aanrader.

Maar nu eigenlijk de reden waarom ik dit allemaal schrijf is, omdat ik wil vertellen wat ik van het boek vind. Ik vond het gewoon een echt goed boek. Hiervoor heb verschillende argumenten.  Ik zal beginnen met het verhaal argument, daarna zal een kan het eigenlijk wel argument komen, vervolgens het anders dan anders argument, en tot slot het is gewoon goed argument.

Het verhaal argument (structurele argument)

Het verhaal is erg goed geschreven. Er zit een duidelijke lijn in. Er is geen een moment dat je even verslapt en je aandacht verliest. Je wordt continu van alles verteld. Je leert de mensen op een heel stapsgewijze manier kennen. Je begint duidelijk bij de jeugd. Je maakt de hele ontwikkeling van Amir mee. Het is leuk om te lezen hoe hij volwassen wordt. Hoe hij anders gaat denken. Het is leuk om langzaam iemand te leren kennen. Na een vrij korte tijd denk je een bepaald persoon te leren kennen. Maar dan kom je in een nieuw tijdperk aan van het leven en blijkt het toch totaal niet het geval te zijn.

Kan het eigenlijk wel argument (realistische argument)

Vaak als je een verhaal leest, heb je toch wel een beetje het idee dat er niet heel veel van klopt. Dat de lijnen niet goed uitgedacht zijn. Dat de personages pas tijdens het schrijven van het boek tot stand zijn gekomen.  In dit geval klopte dit alles totaal niet.

Vanaf het begin af aan werd alles heel duidelijk beschreven. Het was net of ik in het Kabul van Amir liep. En dat hij mijn zijn verhaal vertelde. Het was net of Hassan zelf zijn verhaal vertelde. Dat dit niet gebeurde door de ogen van Amir. Het was allemaal zo logisch geschreven. Dat leest echt prettig.

Je hebt ook wel is dat iets zo logisch is geschreven dat je toch wel kan voorspellen wat er gaat gebeuren. Dat was in dit geval echt niet aan de orde.

Anders dan anders argument (vernieuwingsargument)

Heel vaak als je verplicht moet lezen krijg je van die voorgekauwde boeken dat je dan moet lezen. Het is altijd erg prettig als je zelf mag kiezen. Dan is het tenminste je eigen keus om een stom boek te lezen. Of je kunt zoals in mijn geval een boek nemen dat ook echt goed is.

Er wordt een cultuur in beschreven die ik helemaal niet ken. En dat wat ik er van wist. blijkt niet eens te kloppen. Het ligt allemaal veel ingewikkelder. Het is absoluut geen boek dat een kaaskop een dom iets doet. En hop je hebt een boek. Het is een andere cultuur.

Andere manieren van doen, andere cultuur, andere verhaallijnen dan ik gewend ben. Het was dus wel even wennen toen ik het las. Het is absoluut geen kaaskoppen boek.

Het gewoon goed argument (emotioneel argument)

Het lijkt me onder tussen wel duidelijk wat ik van het boek vind. Maar ik wist nog net mijn hersenen zo ver te krijgen om er nog een laatste argument uit te persen.

Toen ik het boek zat te lezen werd ik geraakt door het lijden van de Hazara’s. Het ingesleten gedrag van de Pashtuns. Het verhaal van de jongens die een verschillend leven hebben met een ander geloof maar toch zo dicht bij elkaar kunnen zijn.

Ik werd meegesleurd in het familiegeheim. Voelde de pijn die Amir had toen hij terug kwam in het Kabul dat hij niet meer herkende als Kabul. Kapotgeschoten door de oorlog.

Ik voelde mee toen Amir trouwde. Ik voelde mee toen er werd beschreven hoe Hassan meerdere malen beroofd werd van zijn lichaam.

Je wordt zo meegetrokken in dit boek. Emoties krijgen bijna de vrije loop.