Het Diner
Het boek ‘Het Diner’ speelt zich af in een restaurant. Op de
kaft van het boek wordt dit benadrukt door dominant een kreeft af te beelden
die duidelijk bedoeld is om op te eten. Het boek dat ik heb staat ook duidelijk
een verwijzing naar de film door de hoofdpersonages uit de film duidelijk
zichtbaar te maken. De kaft van het boek zegt al redelijk veel over het
verhaal. Een kreeft is een verwijzing naar het eten, het verhaal speelt zich
voor de grootste delen af in een restaurant. Ook vertelt het uiterlijk van de
acteurs dat op de kaft te vinden is al iets over de personages in het boek.
Het boek gaat over een familie bestaande uit twee gezinnen.
Het ene gezin is Serge Lohman, Babette Lohman, de biologische zoon en de zoon
uit Bakino Faso die heet Beau maar zijn bijnaam is Faso. Dan heb je het andere
gezin dat bestaat uit de heer Lohman, Claire Lohman en Michel.
De ouders gaan uit eten, omdat ze iets moeten bespreken over
wat de zoons gedaan hebben. Het volledige diner wordt er eigenlijk vooral
omheen gedraaid. Op een bepaald moment heeft de vader van Michel de telefoon
van Michel in zijn broekzak zitten en komt daar achter in het restaurant omdat
hij gebeld word.
Zijn zoon wil zijn mobiel komen ophalen en de vader zorgt
dat hij buiten staat, zodat Michel zijn telefoon kan ophalen. Op het moment dat
hij buiten staat besluit hij in de telefoon te kijken van Michel. Daar ziet hij
een schokkend filmpje waardoor hij bevestiging kreeg voor iets wat hij
eigenlijk al langere tijd wist. Michel komt erachter dat zijn vader van zijn
geheim weet. Waar zijn neef ook bij betrokken is.
Op dit moment komen er allemaal heel belangrijke details wat
zonde is om te vertellen anders weet je al precies hoe het boek gaat zonder dat
je het gelezen hebt. Ik kan ook niet verder op het verhaal ingaan zonder de
alles onthullende gegevens te moeten vermelden. Dus wil je weten hoe dit boek
verder gaat zou je het toch echt zelf moeten gaan lezen. Je moet wel alleen
tegen het gevoel van een gespannen sfeer kunnen, want dat zou je het hele boek
door wel voelen.
Als je recensies hebt gelezen van het boek moet je er niet
te veel waarde aan hechten. Ik persoonlijk vind het een heel slecht boek en
doet dan ook volledig niet aan mijn verwachtingen. Ik vind het een
teleurstellend verhaal met te lange lijnen waar geen lekker tempo inzit. Het is
of je leest hoe een slak 10 meter voortkruipt in 300 pagina’s. Mijn moeder
vertelde mij dat ik dit boek moest lezen, omdat ze het zelf een leuk boek vond
maar ze had naar mijn mening geen gelijk.
Herman Koch is de schrijver van het boek tot verbazing van
velen kende ik de schrijver niet. Ik herkende de naam maar wist er verder geen associaties
mee te leggen. Na het lezen van een boek is het altijd handig om even wat
informatie over de schrijver op te zoeken.
Herman Koch is geboren in Arnhem op 5 september 1953. Hij
heeft een tijd lang onder een pseudonaam geschreven dat was Menno Voorhof. Hij is
een echte alleskunnen het is acteur, schrijver en columnist. Zijn debuut was
met het boek ´Het Diner´. Hij schreef nog meer bekende werken zoals geachte
heer M., Zomerhuis met zwembad, Red ons,
Maria Montanelli en nog vele andere bekende werken. In zijn jeugd wist hij
duidelijk nog niet wat hij moest doen. Hij is van het Montesorri lyceum, waar
hij op zat, getrapt, heeft een paar
maanden Russisch gestudeerd en heeft een jaar op een boerderij in Finland
gewerkt. Hij lijkt nog steeds niet helemaal te kunnen kiezen wat hij nu precies
wil zijn, omdat hij nog steeds meerdere dingen tegelijkertijd doet. Dus als ik
ooit de kans zou krijgen om deze man te ontmoeten en ik mocht hem een vraag
stellen nou dan weet ik het wel. Wat zou u later willen worden als u groot
bent?
Ik heb dit boek gelezen, omdat je nou eenmaal boeken van de ‘grote
mensen’ (ze zeggen dat het goed voor je is, maar ondertussen moet je lezen wat
je wordt voorgeschreven) moet lezen. Ik heb dit boek gelezen in de meivakantie
en de eerste weken school daarop volgend. Tijdens het boek was ik vooral moe,
omdat het tempo waarin verteld wordt me veel te laag lag. Ik had dan ook een
vraag continu: ‘Mag het wat sneller?’. Mijn mening over het boek zo ver je die
kon hebben was wel goed. Ik had veel goede kritieken gehoord. Maar al snel kwam
ik erachter dat het helemaal niet zo’n lekker boek is. Mijn mening is dus
veranderd. Het gehele boek wacht je tot de spanning zijn toppunt bereikt en dan
eindelijk wat gaat gebeuren. Maar op het moment suprême wordt er nog te veel
omheen gedraaid met allemaal afdwaal lijnen waardoor het eind niet de aandacht
krijgt die ik vind dat het recht op heeft. Over het algemeen kun je wel zeggen
dat het taalgebruik erg omslachtig is. Er worden te veel uitgebreide zijlijnen
geschreven, ze leiden te veel af van waar het omgaat.
Het mooiste deel in het boek vond ik het begin waar het
gelukkige gezin werd beschreven. Ik vind dit mooi, omdat verder in het boek een
duidelijk anti-beeld hiervan wordt gecreëerd.
